The Last One Oyun İncelemesi ve Sistem Gereksinimleri

Türk yapımı The Last One detaylı oyun inceleme yazınızın devamında oyuna ait minimum ve önerilen sistem gereksinimlerini de bulabilirsiniz arkadaşlar. Yapım ve dağıtımcılığını Ataberk Ateş önderliğinde Phoneix Interactive Studio’nun üstlendiği ama yükünü taşıyamadığı oyun The Last One, 22 Ocak 2018 tarihinde erken erişime açıldı. Bakalım olmuş mu?

Hikayesi:

“The Last One oyunu, 2023 yılının yaşandığı İstanbul’da geçiyor. Bir bilimsel deney sonucu bütün şehir zombiye dönüyor ve nasıl olduğu belirsiz bir şekilde zombiye dönüşmeyen bir kişi kalıyor ve o da kendini “Last One” olarak adlandırıyor. Ancak kendine yaptığı sığınağın yakınında daha önceden görmediği izler görüyor ve hayatta kalan başkaları da olduğunu düşünerek onu aramaya çıkıyor.”

Yukarıdaki paragraf, yapımcının bizlere sunduğu hikaye olarak karşımıza çıkıyor. Hikaye genel olarak ortalamanın altında, merak uyandırmayan ve boşlukları olan bir hikaye. Yani “bilimsel bir deney sonuncu” zombiye dönüşen şehirde “nasıl olduğu belirsiz bir şekilde” hayatta kalan karakter, yaratıcılıktan çok uzak bir yazım.

Hadi zombi klişesini geçtik, bilimsel bir deney ile klişe kâsesinin dibini ekmekle sıyırmak yerine, daha farklı bir öge bulunamaz mıydı? Onu da geçtik, karakterin nasıl hayatta kaldığıyla ilgili ufacık bir bilgi verilseydi keşke.

https://www.youtube.com/watch?v=T9xqKMnzLvk

Oynanış:

En başta karakterin yürüyüş hızında ufak bir sıkıntı olduğunu söylemem gerekiyor. Zira sürekli olarak sürünme hızında ilerlemek can sıkıyor, bu yüzden oyun boyu elimi koşma tuşundan çekemedim. Silahlar ise çok büyük bir fark hissettirmiyor, sadece ses ve görüntü değişikliği yaratıyor. Onun dışında önemli bir fark yok, hatta hiç fark yok.

The Last One oyununda çok ilginç nişan alma mekanikleri var, yiğidi öldür hakkını yeme demişler. Silahlarla vurduğunuz yaratıklara, sanırım zombi olduklarından ötürü zekâdan eser kalmadığı teorisine dayanarak hiçbir yapay zeka kodlaması yapılmamış sanırım. Öldükten sonra da ölümün verdiği o derin hafifleme hissi ile havalara uçuyorlar zaten.

Yaratıkların nereden geldiği de belli değil; iki saniye önce geçtiğim koridorda meğersem üç tane zombi varmış, ilk başta ben körüm diye düşündüm ama oyunu oynadığım süre boyunca sürekli bu durumu yaşayınca oyunla ilgili bir saçmalık olduğunu fark ettim.

Hele bir de ara sıra baskın yapan bir askeri birlik var, evlere şenlik. Kendileri sadece eğilip kalkan, duvarlarında içinden geçip sizi vurabilen inanılmaz eğitimli bir birlik. Ama önemli değiller, çünkü canınız çatışmak istemezse koşarak yanlarından geçebilirsiniz. Hiç olmadı siz bi’ duvara sıkışırsınız olur biter…

Güncelleme:

The Last One çıkış yaptıktan sonraki gün yani 23 Ocak 2018 tarihinde yapımcı tarafından yapılan bir açıklamada, oyundaki sorunların düzeltileceği duyurulmuş. Buraya kadar sorun yok ancak, açıklamanın sonuna eklenen “Oyunda kesinlikle hata olmayacak gibi bir şey vaad etmedik.” cümlesi denilen her lafı berbat etmiş.

Bu açıklamayı görmeden önce, Steam sayfasında “sözünü verdikleri” bazı maddelere bakıp oyunda ne kadar karşılığı olduğunu kontrol etmiştim ve sonuç hüsrandı. Bütün bunların da yanı sıra, yapımcının yorumlarda verdiği cevaplar ise içler acısı; oyunu deneyen bir oyuncunun, oyundaki içeriklerin tamamen Unity Kütüphanesi’nden alındığını belirttiği yoruma “böyle bir şey yaptığımızı önceden belirtmiştik.

Unity Asset Store’nin amacı da bu zaten, yapamadıklarını satın alırsın. Bir model sanatçısı bulamadığım için modelleri satın aldım, bu oyun yapamadığım anlamına gelmiyor. İstersem onları kolaylıkla değiştiririm.” gibi bir cevap verildiğini görüyoruz. Eğer oyundaki hiç bir modeli siz yapmadıysanız ve her şeyi hazır alıp kullandığınız halde ortaya böyle bir ürün çıkıyorsa oyun yapmayı bilmiyorsunuz demektir.

Hazır aldığınız bütün içerikler için de “istersem değiştiririm” gibi bir düşünce yapısına sahipseniz, oyunu yaparken neden yapmadın diye bir soru sormak da en doğal hakkımız. Neyse, daha fazlası için tam sürümü bekleyelim artık.

Grafik ve Sesler:

The Last One Steam sayfasında, yapımcıların oyunun içeriklerinden bahsettiği bölümde yazan “Tümüyle Detaylı Şehir” ve “4K Çözünürlüğe Kadar Destek” bulunduğuna dair iddiaları görünce insan meraklanıyor. Ama oyuna girince işler bambaşka bir boyuta kavuşuyor.

Tümüyle detaylı inanılmaz şehir tasarımı, manzaralar göz kamaştırıcı mı?

Çünkü karşınızda gördüğünüz manzara beklentileri karşılamıyor. Gerçekçilikten uzak tasarım, iki asır öncesine ait grafikler ve daha niceleri ile karşı karşıya kalıyorsunuz. İster istemez kendinizle dalga geçildiği hissine kapılıyorsunuz.

The Last One oyununun herhangi bir ses ayarının olmaması, ESC menüsünde ayarlar ya da çıkış seçeneğinin bulunmaması vb. gibi söylenecek daha çok şey var ancak, onları da oyunun “erken erişim” sürecinde olmasına verelim. Zira bu tür hatalar düzeltilebilir basit sorunlardır ve erken erişimden kaynaklanabilirler.

Son Sözler:

Kısacası, The Last One bu haliyle olmamış. Oyunun hiçbir açıdan çekiciliği olmadığı gibi oyunu ilk açtığınızda bu oyun tek kişi tarafından geliştirilmiştir ibaresi gözünüze sokuluyor. Tamam, başarı ile övünmek de kabul edilebilir bir şey ama bana göre duygu sömürüsü yapılıyor gibi geldi.

Böyle şeylere gerek yok, zira ekiple yapılması gereken bir işi tek başına yapmak marifet sayılmaz ve bu dünyada tek kişi tarafından geliştirilen oyunlar listesine bakarsanız bunun bir bahane olamayacağını da anlayabilirsiniz.