Total War: ROME II [Detaylı] İncelemesi ve Sistem Gereksinimleri

Sistem gereksinim bilgilerini ve detaylı incelemesini ele aldığımız Total War: ROME II için Sega’yı tebrik mi etsem yoksa yersem mi bilemiyorum. Elinde iki tane büyük strateji kozu var.

Biri Company of Heroes 2, diğeri ise Total War. Strateji severlerin gönlünde taht kurmuş bu iki delicesine ismin bu sene gelen devam oyunlarıyla bekleneni veremeyişi ya Sega’nın bahtsızlığı, ya da oyuncuların bu oyunlardan beklentilerinin hayli yüksek olması.

Total War fanları bu yazıyı okuduktan sonra ne der bilmiyorum ama baştan söyleyeyim Total War oyunları arasında sanırım en zayıf halka Rome II olmuş…

Sen de mi Brutus?

Savaşlar meydanlarda değil kağıt üzerinde kazanılır derler. Mürekkebiniz, stratejiniz ve ekonominiz ne kadar sağlamsa o kadar çabuk alaşağı edersiniz rakiplerinizi. Biz de Rome II’de böyle bir taktik izleyelim dedik ama bu pek mümkün olmadı.

En azından “çabuk” kelimesi Rome II ‘nin lügatında bulunmuyor. Çünkü oyunu tam anlamıyla inceleme seviyesine gelebilmek için, ikinci yamayı beklemek durumunda kaldık. Çabuk oldu mu hayır, sağlıklı oldu mu, evet.

Gelin şimdi Total War: ROME II oyun inceleme yazımıza oynanış ile devam edelim.

Oynanış:

Total War: ROME II’yi açar açmaz giriş bölümüne dalıverdim hemen. Her şey Türkçe, birkaç yazım hatası haricinde çeviriler şahane. Hatta eski kelimeler yoğunlukla kullanılmış olduğundan, zaman zaman açıp TDK’ya bile baktım. Güzel iş çıkarılmış.

Giriş bölümümüz Roma’yı konu alıyor ve bizi o esnada mevcut topraklarınızı tehdit edip liderinizi esir eden Samnite’lerle çarpıştırıyor. Bir nevi eğitim görevi gibi bir şey. İyi bir eğitim görevi olmuş ama 2 saatlik bu süreci ben niye 5 saatte bitirdim Creative Assembly biliyor musun?

Çünkü oyun yer yer, zaman zaman oyunun sonsuz hatalarını büyük ölçüde gideren bir yama yayımlanmasına rağmen hala yaptığım şeyleri oyun yapmamışım gibi algılıyor…

Barış anlaşması yap diyor, yapmama rağmen oyun bir türlü ilerlemiyor. Ana menüyü bile açamıyorum ki ilerleyeyim. Bölümün son savaşını kazanmama rağmen, son videonun çıkması gereken yerde oyun öylece kilitlenip duruyor hadiii. Mecbur ALT +F4.

Tamam Total War oyunları teknik anlamda hiçbir zaman sorunsuz olmadı, delicesine buglarına rağmen çılgınlar gibi oynadık. Ama ayıptır günahtır, 60 Dolar alıyorsunuz ön siparişle. Çıkış tarihinde insanlara beta gibi oyun sunmanın anlamı nedir?

Ben mecbur muyum aynı yerleri tekrar tekrar oynamaya. Son çıkan yamadan sonra bu sorunlar nispeten düzeldi lakin çıktıktan 10 gün sonra oyunu adam akıllı oynayabileceksek neden çıkış tarihi geciktirilmedi? Sega’yı mı suçlayayım yoksa Creative Assembly’i mi? Neyse içerikten devam edelim.

Haritalar:

İçerik önceki Total War oyunlarından çok da farklı değil (yer yer kırpılmış ve fazlasıyla sadeleştirilmiş olmasına rağmen). Yine sıra tabanlı hamlelerimizi yapacağımız güzel bir dünya haritamız var.

Avrupa’dan Batı Asya’ya ve Kuzey Afrika’ya kadar uzanabiliyor kollarımız. Şehirlerimizi geliştiriyor, yatırımlarımızı yapıyor ve ordular kuruyoruz ki düşmanımızla karşılaştığımızda hezimete uğratabilelim.

Önceki oyunlarda sınırlı sayıda görsellikle bize sunulan bu sıra tabanlı strateji haritası bu kez Creative Assembly tarafından daha ciddi olarak tasarlanmış, kimileri beğenmese de bu detaylı görünüm benim çok hoşuma gitti.

Özellikle bulunduğunuz coğrafyaya göre vücut bulan coğrafi şekiller (kuzeyde yoğun ormanlar, Afrika’da ışıl ışıl parlayan çöller gibi ) önceki atlasvari görünüşe göre daha hoş duruyor.

Şehirlerinize yatırım yapıp, yeni binalar ekledikçe (her ne kadar bina sayısı kısıtlı olsa da) küçücük bir yerleşim biriminin karmaşık bir şehre dönüşmesini izlemek keyifli.

Bunun yanında şehir kuşatmalarında eklenen ufak animasyonları görmek de hoş. Fakat eski oyunlarda (özellikle medieval total war) önemli olayları resmeden kısa süreli animasyon filmlerini neden kaldırmışlar bilmiyorum. Onları izlemeye bayılıyordum.

Ek Paketler:

Total War: ROME II downloadable content (DLC) yani ek paketleri ise şunlar;

• Greek States Culture Pack
• Nomadic Tribes Culture Pack
• Blood and Gore Pack
• Pirates and Raiders
• Caesar in Gaul Campaign Pack
• Hannibal at the Gates Campaign Pack
• Wrath Of Sparta Campaign Pack

Atmosfer:

Gerçek zamanlı savaşlar görsel olarak bir strateji oyununda görebileceklerinizin belki en iyisi ve en detaylısı. Ama kamerayı en yukarıya kaldırdığınızda aşağıdaki askerlerinizin tiftik tiftik görünmesi, yakına getirdiğinizde ise FPS düşüşleri benim canımı sıkan durumlardan.

Keşke uzaktan insanları nasıl görebiliyorsak, burada o şekilde bir görselleştirme olsaymış kesik kesik çizgiler yerine. Savaş alanlarının çeşitliliği ve sanat yönetimi de her zamanki gibi güzel, hoşuma gitti açıkçası.

Kuşattığınız ya da savunduğunuz şehirler içinde yaşanılan bir merkezmişçesine güzelce modellenmiş. Çeşmeler, binalar, su yolları, kemerler, anfi tiyatrolar… Bunun yanında açık alanda savaşılan muharebeler de eğer doğru açıyı yakalar ve sinematik görünüme geçerseniz harika görünüyor.

Savaş durumunda CA’nın önceden de üzerine basa basa vurguladığı üzere askerlerinizin her birinin ayrı bir farkındalığı ve benliği var. Özellikle tasarımda bu ziyadesiyle öne çıkıyor.

Yakından girip baktığınızda sergiledikleri farklı animasyonlar, sahip oldukları kostümler, silahlar ve kalkanlar yapımcının dersini ne kadar iyi çalıştığının ispatı.

Fakat hala savaş alanına fazla yaklaştığınızda arada saçmalayan birimlere, öylece durup kameraya bakan atlılara ya da o an birbirlerine zarar vermelerine rağmen animasyon olarak yanyana embesil gibi duran iki düşmana rastlamak ayak seslerinin, savaş naralarının, hücum borularının çalındığı bu leziz savaş alanında ne yazık ki inandırıcılığı baltalıyor.

Yapay Zeka:

Total War: ROME II’ye yama geldi gelmesine ama kuşatma alanında askerlerinizin duvarlara yaklaşırken okların hedeflerinden korunmak için iterek ilerlettiği araçların kendi kendilerini itmesi, askerlerinizin de bu araçların ardından yürüyerek gelmelerini görmek ve o esnada kafalarına yedikleri oklarla ölümlerine şahit olmak hala savaşları sırf bu sahneleri görmemek için otomatiğe bırakmaya itiyor sizi.

Savaş alanındaki yapay zeka ise ortalama düzeyde. Ne zaman saldırıp ne zaman durması gerektiğini biliyor belki ama bir grup atlınızı ordunun iki ayrı safından yaklaştırıp son anda geri çektiğinizde yapay zekanın allayıp pullayıp düzenlediği dizilimi anında bozabiliyorsunuz, çünkü dana gibi atlılarınızın peşine düşüyorlar.

Taş, kağıt, makas durumunu iyi uygulasa da çabuk aldandıklarını ve eğer kışkırtma olayını iyi yaparsanız düzenlerini anında bozabileceğinizi bilmek işin tadını kaçırıyor. Yine de her şeye rağmen bulunduğu askeri düzeni size göre değiştirip körlemesine dalmaktan genelde kaçınıyor (son yamayla da biraz daha toparlamış durumda).

Kontrol Noktası:

Bu arada Total War: ROME II savaş alanlarında artık kontrol noktası denilen bir olay var ki ben zerre hazzetmedim bu olaydan. Düşünün çok sağlam bir ordunuz var ama hepsi yaya. Bir kale surunu korumaya gidiyorsunuz veya savaş alanının bir yönüne yüklenmişsiniz.

Arkadan gelen bir atlı grubu kontrol noktalarını ele geçiriyor ve savaşı kaybediyorsunuz. İyi ama benim ordumdan henüz bir kişi bile ölmedi? Olsun, kontrol noktalarını kaybettiğiniz için şehriniz elden gitti Sayın Kurt. Oh ne güzel memleket. Gerçi bu kontrol noktaları sayesinde efsane savaşlar da kazanabiliyorsunuz.

1000’e karşı 300 adamla yaptığım bir şehir savunmasından sahildeki kontrol noktasına çektiğim 300 mızraklı askerimi arkada ağzına kadar tıka basa okçuyla dolu 3 gemiyle desteklediğimde yapay zeka ne yaparsa yapsın yoğun oklanmaya dayanamayıp geri basmak zorunda kaldı.

Neyse efendim eğer ağız tadıyla Total War: ROME II’de savaş yapmak istiyorsanız multiplayer’da aradığınızı bulmak zorundasınız, yoksa tek kişilik oyunda yapay zeka sizi o kadar da zorlamıyor. Nerdeee o eski Total War oyunlarındaki psikopata bağlayan stratejist komutanlar.

True Sight:

Total War: ROME II’deki savaşlara dair benim en çok hoşuma giden şey Gerçek Görüş (True Sight) oldu. Eğer adamlarınız düşmanla görsel olarak tam olarak temas sağlayamazsa düşmanın nerede olduğunu görmek mümkün değil.

Bu da özellikle dağlık alanlarda izcilerin önemini ortaya çıkarıyor. Tepeye konuşlandırdığınız okçularınız bile vadi savaşlarında sizin için hayati öneme sahip olacaktır (gerçi yapay zeka çok da zorlamadığından multiplayer için konuşuyorum). Komutan özelliklerini de unutmamak lazım tabii ki.

Komutanlarınızın savaş alanında askerlerinize olan etkileri büyük. Eskiden de büyüktü ama şimdi kaçmak üzere olan askerlerinizi savaşa döndürebilecek cesaret narası gibi özellikleriyle savaşta çok daha ön planda yer alıyorlar. Stratejik olarak önemi artmış kısacası.

Strateji demişken artık Total War: ROME II’da donanmaya sahip olmak eskisi kadar zor değil. Bir liman şehrini ele geçirdiğinizde askerleriniz nerede olursa olsun suyun üzerinde hareket edebiliyorlar.

Bu sadece askerler değil aynı zamanda casuslarınız için de geçerli. Yani bir yerden bir yere gitmek istiyorsanız denizin üzerine tıklamanız yeterli. Hop bir gemi peydahlanıyor ve donanma ile uğraşmak zorunda kalmadan seyahat ediyorsunuz.

Ne demiştim size, işler fazlasıyla kolaylaşmış. Ben tabii eskisi gibi turn hesabı yaparak daha derinlikli bir oynanışı tercih ederdim, sonuçta neye yatırım yapıp yapmayacağınızın büyük önemi olduğu bir oyundu Total War.

En azından donanma kısmı ciddi anlamda büyük önem taşıyordu, kim teknolojik olarak erken geçerse ticaret yolları da dahil olmak üzere belli bir üstünlük sağlayabiliyordu… Yazık olmuş.

Bu arada son yamadan sonra bile çok küçük birliklerin kaçmak yerine devasa bir orduya intihar saldırısı düzenlediğini görebilirsiniz. Hala anlam veremiyorum, öleceği belli olan bir adamın ne halt etmeye saldırıya bu kadar meyilli bir yönelimi var çözemedim.

Zorluğu ne kadar artırırsanız artırın, aynı küçük birlikler intihar saldırılarına devam ediyorlar, size zorluk çubuğundan miras kalan şehirlerde isyan çıkma ihtimalinin yükselmesi oluyor.

Eksi Yönleri:

Turn tuşuna basam da bir kahve yapıp gelem. Bakmayın abarttığım kadar da değil. En azından Total War: ROME II oyununun başlangıç kısmında nispeten kısa sürüyor.

Total War oyunlarında zaten ister istemez belli bir bekleme süreci olacak, bundan kaçış yok. Ama oyunun ilerleyen kısımlarında farklı ulusların herbirine ait ordu ve casus sayısı arttıkça bekleme süreniz ister istemez uzuyor.

Benim makinemde 4 Gb. ram ve i7 bir işlemci var, bekleme sürem ortalama 60 saniye. Uzun diyebilirsiniz belki ama Civilization gibi oyunları da gördükten sonra ister istemez şikayet süreniz kısalıyor.

Ama buradaki asıl sorun ne biliyor musunuz? Yazının neredeyse her paragrafında vurguladığım içeriğin basitleştirilmesi ve sadeleştirilmesi sorunu.

Creative Assembly’nin oyunun içeriğini basitleştirmesi ve kısmasından mütevellit, bazı uzun bekleyişlerin sonunda tek tek şehirlerinizle ilgilenip neyi geliştirip geliştirmeyeceğinize çok uzun zaman ayırmadığınızdan elinizde sadece yaptığınız bir savaş ya da sınırlı sayıda bina geliştirmeleri kalıveriyor.

Doğal olarak bu Total War: ROME II bekleme süreci her bir turnden sonra gittikçe sıkıcı hale geliyor. Total War oyunlarının belki çekirdek kısmı değişmemiş ama bu çekirdeği geliştiren şehirlere yönelik yaptığımız yükseltmeler, ticaret anlaşmaları ve karmaşık politikaların olabildiğince basitleştirilmiş olması uzun süren turn beklemelerinden sonra tatmin etmeyen bir sürece dönüyor. Her birinin içinde dört şehir bulunan eyalet sistemiyle birlikte yaptığınız binaların ne işe yaradığını rahat bir şekilde görüyoruz.

Ama bu basitlikle birlikte eski oyunlarda gördüğünüz o mikro yönetime elveda diyebilirsiniz. Her şehrin bina kapasitesi sınırlı, seçmeniz gereken binalarla birlikte hem stratejiniz hem de teknoloji ağacınız şekillenmiş oluyor.

Böylece kafa karışıklığına mahal kalmadan gayet sade bir şekilde ilerliyorsunuz. Fakat yine başa dönüyoruz, sıra size geldikten sonra birkaç ufak tıklama, biraz diplomasi ve savaştan sonra yine bekleme süreci başlıyor…

Irklar:

Allah’tan ırklar arasındaki farklılıklar diğer oyunlara göre çok daha ön planda. En azından Shogun 2’deki gibi hepsi birbirine benzeyen, aralarındaki tek fark isimleri olan birimlerden sonra Rome 2’nin her biri ayrı ayrı oynanmayı hak eden ve hakikaten farklı hissettiren birimler mevcut.

Birimlerin yanında teknoloji ağaçlarının da farklı olması, ırklar arasındaki değişikliği Total War: ROME II’ni yeniden oynanabilirliğini artırıyor. Irklar arasındaki rastgele oluşan olayların tamamen farklı olması da oyuna dair olan ilginizin canlı kalmasını sağlıyor. Bu arada filleri yeniden yönetebilmek güzel bir duygu, yalnız filler ölünce insanın içi acıyor be.

Deniz Savaşları:

Neredeyse deniz savaşlarını unutacaktım; ben deniz savaşlarını yeteneksizliğimden dolayı bireysel olarak yönetmek istemesem de özellikle gemilerin birbirlerine çarpma olayı leziz ve çok eğlenceli olmuş.

Total War: ROME II deniz savaşlarında gemilerimiz kürekle hareket buluyorlar ve bordalama olayı tamamen oyuncunun tercihine bağlı olarak değişiyor. Mesela askerlerinizi savaştırmak yerine bir geminizi burun kısmından düşman gemisinin gövdesinin tam ortasına tam hızla geçirdiğiniz anda sağlam kayıplar verebiliyorsunuz.

Burada görsel anlamda ciddi anlamda tatmin edici sonuçlar alabiliyorsunuz. Tabii dilerseniz gemilerinizi düşman gemileriyle münasebete sokup gemiler üzerinde savaşabilirsiniz.

Aman dikkat edin, menzilli birimlerinize düşman gemisi bordalamasın. Son olarak olur da kafanız karışırsa (ki bu basit ve anlaşılır sistemde pek mümkün değil) doğrudan Total War Wiki’ye bağlanıp detaylı bir şekilde bilgi alabilirsiniz, internet bağlantınız olduğu sürece.

İttifak Sistemi:

Total War: ROME II ittifak sisteminde ise pek bir sorun yok. Genelde para üzerine dönse de eğer ortak çıkarlarınız varsa müttefik konusunda çok da sıkıntı çekmiyorsunuz.

Oyunun sonunu müttefiklerinizi sağlam tutarak çok daha kolay görebilirsiniz. Artık dostlarımıza emir verme imkanımız da var. Gerçi güçlü müttefiklere karşı emir değil de rica olarak niteleyebiliriz bu durumu.

Dilerseniz ortak düşmanlarınıza karşı ortaklaşa saldırı düzenleme olanağı güzel olmuş. Ticaret anlaşmalarında da durum farklı değil. Özellikle gemilerle olan ticaretimiz önemli.

Düşmanınım düşmanı dostumdur…

Artık ordularımızla birlikte komutada bulunan generaller de seviye atlıyor. Seviye atladıkça bir takım bonus özellikler seçmemize imkan verilmiş. Mesela +1 otorite veren özelliği seçerseniz askerlerinizin savaştan kaçmaları biraz daha zorlaşıyor.

Hafif rol yapma sosu katılmış ve tercih imkanı verilmiş. Bir seferin uzun yıllar sürdüğü düşünülürse farklı özellikleri bir araya getirerek tamamen kendinize has bir ordu yaratabilme şansınız var. Seveni var sevmeyeni var.

Grafik ve Sesler:

Total War: ROME II sıra tabanlı strateji haritamızda yapılan değişiklikler kimilerini hoşuna gitmeyebilir. Gerçek zamanlı savaşların grafik kalitesi ise bir strateji oyunu için beklenenden çok yüksek. Yine de Total War hayranları Shogun 2’den sonra aşırı farklı bir gelişim beklemesin. Sanat yönetimi ise gayet yeterli düzeyde.

Müzikler bir çok Total War hayranı için hayal kırıklığı yaratmış durumda. Yine de bana kalırsa oynadığınız ırka göre yeterli atmosferi yaratmayı başarıyor. Seslendirme kadrosunda ise Mark Strong gibi Holywood filmlerinden tanıdığımız sanatçılar var. Savaş sesleri ise her zamanki gibi Total War’un iyi olduğu konulardan biri.

Sonuç Olarak:

Total War oyunlarına puan vermek de yorum yazmak da çok sıkıntılı bir süreç. Oyunun koyu hayranları, amansız fanları ve manyaklık derecesinde sevenleri var. Yalnız eğri oturup doğru konuşmakta fayda var.

Geçmişten beri Total War oyunu oynayanların Rome 2’den keyif almaları için herhangi bir engel olmamasına rağmen, eskiye nazaran çok daha basit ve düz bir oynanışın olması, mikro yönetimin kaldırılması (ister istemez) ben dahil bir çok oyuncuyu üzdü.

Total War oyunlarına yeni başlayacaksanız eğer bu oyun hem görsel hem de kullanıcı dostu olması açısından biçilmiş kaftan. Lakin biz bu oyunu bizi hem RTS hem de STS olarak tatmin etmesi açısından seviyorduk.

Bu sefil editöre göre Rome 2 sorunlu çıkışına rağmen yeni gelen yamalarla hala saran, hala eğlendiren bir oyun, lakin eski oyunların üzerine bırakın fazladan birer tuğla koymayı, duvarın altından birkaç tanesini çekmiş bile… Ah yeni oyuncu kazanma hırsı, nedir senden çektiğimiz.

Total War: ROME II’yi son yamadan önce ve son yamadan sonra diye ikiye ayırmak gerekiyor Rome II’yi. Son yamadan önce buglardan oynayamadığınız oyun şu an toparlamış durumda. Kullanıcı dostu arayüzü, ansiklopediye anında bağlanabilme gibi özellikler oynanabilirlik gayet yerli yerinde. Fakat eski oyuncular basitleşen oyunu ne kadar bağırlarına basarlar bilmiyorum. Yapay zeka sorunları ise zaman zaman da olsa baş gösteriyor.

Basitleştirilen oyun yapısından dolayı turu sonlandır butonu ne yazık ki eskisi kadar çok şey vaad etmiyor. Yine de yapılan savaşlar ve topraklarınızı genişletip, hükümranlığınızı sürdürmek her zamanki gibi bağımlılık yapıcı.

Hataların çoğu ortadan kalkmışken artık çok daha fazla oynamak isteyeceksiniz. Oynanabilir farklı ırklar ve çok oyunculu modlarla birlikte en az 80 saatlik bir süreyi gözden çıkarabilirsiniz.

Diğer Total War Serileri ile ilgili bilgileri bağlantıda bulabilirsiniz. İyi oyunlar dilerim.